cinco, cuatro, tres, dos, uno : Santiago de Compostela

VIJFduizend kilometer rijden langs VIER landen door DRIE mannen op TWEE wielen met EEN doel : Santiago de Compostela 

traject : van Lalin naar Santiago de Compostela : 116 km

het weer : zonnig, droog. In de namiddag zelfs warm , tot 30°

meest markante ontmoeting : voor Louis ; de immense kathedraal en het verwezelijken van een oude droom.  voor Roland : de terugrit en het feit dat hij voorop mocht rijden, tempo bepalen.  voor mezelf : de blik van ontroering en voldoening bij Louis. 

Vandaag gaan we ons eerste doel bereiken.  Gisteren zijn we op hotel gegaan in Lilas op zo'n 58 km van Santiago de Compostela.  We hadden unaniem besloten om in dit hotel een drietal overnachtingen te blijven.  Hier kunnen we onze vespa's veilig stallen in een garage en hoeven we niet meer op zoek te gaan naar overnachtingsmogelijkheid.  Tevens kunnen we nu toeren zonder bagage, wat ook wel een fijn gevoel is.

Het is een proper en goed hotel, het eten 's avonds is eenvoudig maar lekker.  Op gebied van ontbijt hebben de spanjaarden wel een andere opvatting dan ons.  Enkele sneetjes geroosterd brood is wat mager als je spek en eieren lust met fruitsap, cava, joghurt, vers fruit....

Maar niet erg.  We gaan vandaag de grote dag beleven.

Omstreeks 10.30 uur (later dan de vorige dagen-de onthaasting is al begonnen) vertrekken we richting ons einddoel.  Zoals gebruikelijk neemt Louis de leiding.  Zeker nu want na 36 jaar gaat hij eindelijk zijn droom in vervulling zien gaan en Roland en ondergetekende zijn blij en fier om dit samen met hem te mogen meemaken.  

Als je zolang al verlangde naar dit moment is het begrijpelijk dat de zenuwen je wel wat parten spelen.  

Ik had aangegeven dat mijn vespa wel wat benzine mocht hebben en bij het eerste tankstation raasde Louis voorbij.  Niet erg.  Roland en ik rijden het tankstation op, Louis keert even later ook richting pomp.

Nadat de moto's zijn volgetankt rijden we aan een heerlijk tempo.  Rechte stukken weg gaan over in glooiende, kronkelende wegen en dan weer kilometers recht naar ons einddoel.  Een fijne rit waar we ons al stilaan voorbereiden op het grote moment. 

Omstreeks middag komen we aan in Santiago de Compostela.  Het is even zoeken naar de juiste weg om tot aan de kathedraal te geraken.  De vespa's plaatsen we op de voorzien motoparking en we gaan eerst een sanitaire stop inlassen in combinatie met een koffietje.

Dan is het zover.  We gaan naar de kathedraal.  Louis is zenuwachtig, hij neemt ons beiden nog eens goed vast in het cafeetje en dankt ons omdat we met hem zijn meegegaan.  

Wat een ontroering.  

We gaan de trappen omhoog richting het grote gebouw.  Daar worden we tegengehouden.  "Deze ingang mag je niet gebruiken" probeert een dame ons uit te leggen.  Er is een kerkdienst bezig.  We moeten omlopen.  Louis wordt zenuwachtig.  Samen gaan we om.  De stap versnelt.  We gaan de kathedraal binnen langs een andere kant.  Louis is ontroerd.  Hij kijkt rond, omhoog, naar de zijkanten.  Zijn ogen worden gevuld met tranen.  Tranen van geluk, ontroering.  Wat een eerlijk man die zomaar zijn gevoelens durft te tonen.  Er is een kerkdienst bezig maar we zijn net te laat om te zien hoe men met de "botafumeiro" werkt.  De geestelijken verlaten de kerk. 

Louis loopt wat rond, niet goed wetende waar te beginnen.  De mensenmassa verlaat het gebouw en er komt meer plaats.  We gaan zitten op een houten bank. Stil, ingetogen.  Ontroering, voldoening, geluk, allerlei gevoelens razen door hem heen.  Op dit moment heeft hij 36 jaar gewacht.  We laten hem in stilte zitten, nemen plaats naast hem maar zeggen niets.  

Na een poosje gaan we eens rondkijken in dit grote gebouw.  Je weet haast niet waar te beginnen.  Langs de zijbeuken lopen we verder.  We schuiven aan om de crypte te bezoeken.  

Daarna gaat het richting zijportaal om de intentie te doen.  Er waren enkele clubleden die gevraagd hadden een gebedje te doen voor hun of familieleden/kennissen.  We hebben deze opdracht dan ook met veel plezier uitgevoerd.

Opmerkelijk is dat de moderne technieken hun intrede hebben gedaan.  Als je 10 cent in de offerblok werpt begint de elektrische kaars te branden.  Geef je 2 euro dan gaat een ganse rij oplichten.

Na bijna twee uren in deze kathedraal te hebben vertoeft wandelen we nog even rond het gebouw en gaan op zoek naar de stempel van hier.  

Dit is een ernstige bedoening : er worden vragen gestel over de vertrektijd, vervoermiddel, of je door Frankrijk bent gegaan .....

Omdat we met de vespa zijn gekomen zullen we geen oorkonde krijgen.  Enkel pelgrims die te voet, met paard/ezel of met de fiets zijn gekomen verdienen deze oorkonde.

We krijgen wel een stempel.

Buiten ontmoeten we een nederlands koppel.  Twee jaar geleden had de man de tour gedaan met de moto.  Nu waren ze aangekomen met de fiets.  Zelfs op de autosnelweg hadden ze een stukje gereden totdat de spaanse politie hen wees naar de volgende afrit.  Geen boete, wel begeleiding.

We steken het straatje over en kopen enkele kleinigheden als souvernier.

We wandelen door dit mooie dorpje en bezichtigen nog de prachtige gebouwen.

Als drie mannen door een stad lopen kijken ze ook naar ...... vespa's

Omstreeks 17.00 uur keren we de neuzen van de vespa's terug richting hotel.  Het wordt een aangename rit onder de spaanse zon.  Roland voert het tempo aan.  Lekker.  De bochten slingeren van links naar rechts.  Korte stukken wisselen af met de volgende scherpe bocht.  Omstreeks 18.00 uur komen we in het hotel aan.  Er volgt nog een avondwandeling onder de warme spaanse zon.  

Het avondeten is een brood met beleg.

Bij een glaasje wijn/bier wordt de dag overlopen.

We zagen dat het goed was en keren tevreden naar ons bed.

Met een brede glimlach op ons gezicht en een enorme ervaring rijker wensen we u allen vanuit het zonnige Lalin een zalige nachtrust.