na regen komt ... regen, hagel, sneeuw,...

traject : van Ekta naar Castianares(Burgos) : 270 km

het weer : Regen, regen, zon, blauwe hemel, regen, onweer, sneeuw, donder en bliksem, hagel, droog, hagel

meest markante ontmoeting : Louis had op een gegeven moment het gevoel van :"waar ben ik nu aan begonnen" toen het zo'n slecht weer was. Zeker na zijn slippartij (zonder erg-zonder val). Roland had ook veel last van hagel en sneeuw.

Tijdens de nacht hoorde ik het fel regenen.  Kon positief zijn want dat is het bij het ochtendgloren droog. 

Niet dus.  Het regende, of beter het goot water uit de hemelsluizen. We namen een goed ontbijt en daarna gingen we terug naar de kamer om ons voor te bereiden op wat we noemden : de regenrit.

Niet echt met veel enthousiasme maar het moest.  

Louis leerde me een trukje om alle ledematen goed droog te houden, zeker de handen en voeten.  De voeten werden gewikkeld in een plastieken zak en dan deed ik de kousen aan.  Inderdaad, lekker warm en droog.  Op het einde van de dag zou blijken dat het een probaat middel is om regen en koude te weerstaan.

Mijn handschoenen raakten versleten en waren niet meer echt geschikt voor de rit.  Ook hier had Louis een goed middel.  De handschoen in plastiek wikkelen welke we van de concierge kregen.  Net zoals je een pakje zou inwikkelen.  Ook nu weer warme handen.

Ronald deed zijn goed isolerend lederen pak aan en zijn regenpak.  Lekker ingeduffeld trokken we de rit op gang.

We vervolgen onze weg.  Het regent hard en de druppels doen pijn in ons gezicht.  De snelheid is niet hoog omdat er veel water over de weg vloeit en we moeilijk kunnen zien. De temperatuur is amper 7 graden.

Bij een tankstation koopt Louis enkele gele handschoenen. "Dit is om over uw gewone handschoenen te trekken, dan blijven ze droog en kan je de plastiek weggooien".  Dat is al wat makkelijker en ze hebben een felle gele kleur : compostelakleur.  Lekker warm alvast.

We rijden door dit mooie spaanse landschap en het houdt eindelijk op met regenen.  De snelheid verhoogt en we krijgen er weer zin in.

De vespa's vervolgen hun weg en we houden halt in een klein dorpje, Mendavia genaamd.  Daar genieten we van een koffietje terwijl Ronald wat inkopen gaat doen : stokbrood en vlees.

Als we zijn aangekomen voor onze "koffiepauze" is de temperatuur al gestegen naar 14 graden. Als we er na een half uurtje vertrekken bereikt de temperatuur 17 graden.  Louis twijfelt of dit aan onze aanwezigheid zou kunnen liggen.

Verder naar Santiago de Compostela.  Het blijft droog en aangenaam om te rijden.  We houden halt in Belorado om te eten en de GPS opnieuw in te stellen.  Ronald schrijft de weg opnieuw op papier om te kunnen volgen.

Terwijl we bij aankomst mooi weer hadden, begint het plots te onweren, donderen en hard te regenen.  We kunnen schuilen met onze vespa's onder een luifel en wachten rustig af.

Als het onweer over is zijn we weer klaar om de rit verder te doen tot in de buurt van Burgos.  We stoppen vandaag op tijd want het is week-end en moeten nog een slaapplaats zoeken.  Er zijn hier vele communiefeesten en vele hotels zijn volzet.

Maar amper enkele kilometers ver krijgen we een fikse hagelbui op ons.  Haast niet te doen.  We rijden stapvoets.  Ronald moet zijn stuurvaardigheid bovenhalen want het windscherm vangt ook wel veel wind.  Louis trekt de baan en volhard.  Minstens een kwartier krijgen we dikke hagelbollen, ijssneeuw en donder over ons.

De weg voert ons verder langs Alto de val Buena (1162 mt hoogte) en Matta Granda (1078mt).  In zo'n rotweer ; het is een aparte belevenis.  Ik bedenk, als onze voorzitter van de vespaclub zou voorstellen om in regenweer een rit te doen dan zullen er niet veel gegadigden komen. 

Het laatste stuk van de rit verliep onder een droge hemel. Het ging goed vooruit en plezierig om te doen.

We gingenop zoek naar een slaapplaats.  De tweede aanmelding in hotel Versus was al goed.  Dankzij het feit dat Roland de schelp had omhangen kregen we een extra-goede-prijs.

We gingen nog even lekker uit eten : dagmenu in een plaatselijk restaurant.

Daarna was het bedtijd.  Vroeg onder de lakens om morgen weer een zware rit af te werken.

Slaap zacht allemaal en voor degene die de nachtgroet had gemist : we zijn gisteren wel gaan slapen.  

Avondeten om met veel energie de moeilijke rit van morgen tot een goed einde te brengen.  De niet zo jonge medereizigers lagen om 23.00 uur al onder de wol, te snurken om ter luids.